Love's Not A Competition

Dancer

http://www.youtube.com/watch?v=UtdaijQOwAA <-- nowa wersja! Wink

Co o niej sądzicie? Wg mnie jest całkiem, całkiem Very Happy

Bardziej dynamiczna niż poprzednia (w ogóle nie pomijając faktu, że akustyczna też mi się w cholerę podobała... Wink

)

Martie

nie-podoba-mi-się.
Ale to moje zdanie (:

chociaż Wilson miał fajną koszulę (>.<), ale to tak przy okazji.

[Martie, DLACZEGO Ci się nie podoba, hmm? Posty w stylu "nie podoba mi się" - są bezsensowne, póki nie mają podparcia w odpowiedzi na pytanie "dlaczego". - dop. Kage]

Zildjian

Mi też się nie podoba.

Dla mnie to nie jest w stylu Kajzersów. Prawda jest taka, że od samego początku kiedy wszedł w świat muzyki szyld Kaiser Chiefs zespół miał w sobie elementy elektroniczne. Ale wtedy utwory nie były ową elektroniką podkreślane - wszystko co robił Peanut od zawsze było traktowane jako kolejny instrument. Szkoda mi tego utworu, bo był on w pewnym sensie w klimacie "Team Mate".

I w ogóle taka moja mała dygresja - co tym wszystkim muzykom odpieprzyło? Słucham sobie nowego The Killers - elektronika. Słucham sobie nowego Franz Ferdinand - elektronika. Słucham sobie nowego U2 - elektronika. Wszędzie ta cholerna elektronika i to niestety taka, która brzmi po prostu kiczowato. Normalnie lata '80 powracają. Dla mnie nie ma nic złego w elektronice, ale pod warunkiem, iż jej brzmienie jest ponadczasowe (wystarczy spojrzeć na Lostprophets, +44 czy nawet 30 Seconds To Mars).

Podoba mi się u Kajzersów pewna rzecz: oni od samego początku mówili, że ich trzeci album będzie taneczny i tak dalej, ponieważ wyobrażali sobie ich utwory na parkiecie w ich rodzimym "Kokpicie". I osiągnęli swój cel.

I niestety, ale cała reszta wykonawców stała się po prostu bandą wygłodniałych na kasę artystów, którzy są gotowi podporządkować i przymilić się masom. Tyle ode mnie.

Martie

Zildjian

Panna Vader

Jak dla mnie-niech eksperymentują.Może faktycznie przesadzili z elektroniką,ale...bez ryzyka nie ma zabawy.Chociaż na spontan to niestety nie wyglądało.
Cóż,i tak Love Is Not A Competition jest absolutnie najlepsze w wersji YTAM.Nie podoba mi się ani teledysk,a wersja Paramore jest dla mnie zbyt..."skoczna".

Zil-podałaś ładny przykład Dave'a i "Friend Of A Friend" (od razu by mi się chciało dopisać "...he got beaten,he looked the wrong way at a policeman..." XD),ja podam przykład moich kochanych Stripesów.Szczególnie chciałam tu uwydatnić "We're Going To Be Friends",które jest wprost niebiańskie w swojej prostocie.Gitara Jacka (który w ogóle jest dla mnie człowiekiem-orkiestrą i najbardziej muzykalną osobą,jaką widziałam na żywo) z nieskomplikowaną (można by powiedzieć nawet,że banalną) melodią i leciutki bęben Meg brzmią cudownie.A przecież mogli dodać miliardy innych przejść,Jack mógł kombinować z basem,gitarą elektryczną czy nawet instrumentami klawiszowymi,Meg mogła nadać tej piosence jakiś wyjątkowo perkusyjny akcent...ale po co,kiedy ona jest genialna w swojej prostocie?

tyle Wink

Zildjian

No, fakt, ale wiesz, lada chwila znajdą się na pozycji, na której nie będą mogli sobie pozwolić na eksperymentowanie bo stracą stałych fanów i słuchaczy i żeby zarobić na życie będą musieli występować w jakiś żenujących, głupich programach i tak dalej... czego im z całego serca, naprawdę nie życzę, bo kocham ich platoniczną miłością <333

A mi teledysk się podobał. W sensie, od strony reżyserki i tak dalej. Bardzo fajne ujęcia, ciekawy pomysł, fajna kolorystyka. Ale kurczę, wykonany w United Kindom of America =.= Dlaczego nie do cholery w United Kindom?! (pytanie czysto retoryczne).

Wersji Paramore nie znam... jeszcze nie znam.

Prawda jest taka, że prostota i minimalizm jest tak naprawdę najlepszy. W sensie, że wszystko co brzmi prosto jest chwytliwe i najczęściej przechodzi próbę czasu. A od strony technicznej, to jak wszyscy wiemy, różnie bywa.

Dzięki Kate! Miałam kontakt wzrokowy z Dave'em i sama rozumiesz, nie mogłam się powstrzymać.

Martie

Dancer

No, no, jaka żywa dyskusja, jestem z Was dumna! Wink

Co do dygresji: zgadzam się z tym o nowej płycie The Killers. Rozmawiałyśmy z Zil na ten temat i mamy dokładnie to samo zdanie.
Co do akustyków - uwielbiam akustyki - większość czas, który spędziłam słuchając YTAM Love's... było moim ulubionym utworem (także dlatego, ze było jedynym utworem, jaki byłam w stanie zagrać).
Co do tej wersji - fakt, może tekst przestał pasować, bo zmienił się klimat... Ale będę bronić swojego zdania, jakem audiofil i fan instumentalnych części utworów (a także samej elektroniki) - szata muzyczna utworu jest dla mnie powalająco nieziemska, głównie z uwagi, ze cymbałki zamieniły się w solówki gitarowe, a sam Pinat zajął się nie tak oczojebnym tłem elektronicznym (wierzcie mi, do lat 80 jeszcze ma to w chuj daleko)
szczerze: ostatnio przy przypływie weny siedziałam nad tą wersją, katowałam się słabawą wersją mp3 i stwierdziłam, ze jest to jeden z lepszych kawałków, które słyszałam od początku roku.

Cała reszta - co zespół robi, będzie robił - jakie ma zamiary - szczerze? Jeśli coś pójdzie nie tak - oberwie adekwatną krytyką. Konstruktywną, ofc. Nie jestem w stanie ocenić tej wersji na NIE. Bo mi się podoba... z resztą co niektóre osoby wiedzą, ze uwielbiam aspekty elektroniczne w rocku Smile

Czyżbym pozostawała w mniejszości? Wink

Martie

Zildjian

Chciałam tylko napisać, że dla mnie ta szata już właśnie nie jest niczym wyjątkowym. Jest miliony tak zrobionych utworów, natomiast akustycznie - zwłaszcza w dzisiejszych czasach - niestety nie. Bo to nie popularne i tak dalej. Natomiast wersja z albumu była w klimacie starego rocka, ale utrzymana w takim stylu, by dzieciaki marnego XXI się tym zainteresowały. Świetne połączenie.

Mam nadzieję, że na następnym koncercie Kajzersów ta wersja zniknie. Bo jakoś nie patrzy mi się stać przez cztery minuty podczas tak cudownego wydarzenia.